Cytat:
Logo Alfa Romeo, to okrągła tarcza, podzielona pionowo na dwa półkoliste pola i otoczona pierścieniem w kolorze niebieskim. W roku 1910, gdy firma rozpoczęła samodzielną działalność, w otoku umieszczono napis ALFA MILANO oraz ozdobne węzły w kształcie ósemek. W obu polach znalazły się elementy herbu Mediolanu i Lombardii: w lewym czerwony krzyż w polu białym (Krzyż Św. Jerzego), w prawym: zielony, ukoronowany wąż na jasnoniebieskim tle, połykający Saracena. Krzyż symbolizował bohaterski czyn rycerza mediolańskiego Giovanniego da Rho podczas pierwszych wypraw krzyżowych w XI wieku: był on pierwszym, który wspiął się na mury bronionej Jerozolimy i zatknął na szczycie chrześcijański krzyż. Umieszczony w polu prawym wąż był herbem Ottone Viscontiego, protoplasty wielkiego rodu Viscontich, władców Mediolanu w dobie renesansu. Legenda zapisuje wśród jego zasług wojennych pokonanie w pojedynku niewiernego, na którego tarczy widniał wąż pożerający człowieka. Ottone przejął ten wizerunek jako swój herb, włączony następnie do herbu miejskiego i symbolizujący potęgę i osiągnięcia Mediolanu.
Zgodnie z inną legendą, gdy w 1002 roku arcybiskup Arnulf II wyruszał w imieniu cesarza do Konstantynopola, zabrał w charakterze upominku olbrzymiego węża z brązu, symbol szczęścia. A kiedy w 94 lata póniej 9 tysięcy Mediolańczyków ruszyło na wyprawę do Ziemi Świętej, arcybiskup Arnulf III dał im na drogę herb w postaci niebieskiego węża na białym tle. Gdy mediolańscy krzyżowcy wracali z krucjaty do kraju, na znak zwycięstwa domalowali czerwonego Saracena, wetkniętego w pysk węża.
Po przejęciu firmy ALFA przez Nicola Romeo w roku 1915 jej nazwa i napis na otoku zmieniły się na Alfa Romeo; w 1925 r. tarczę dodatkowo obwiedziono srebrnym wieńcem laurowym z repusowanej stali, dla upamiętnienia zdobycia przez AR pierwszego mistrzostwa Świata. Gdy ustrój Włoch zmienił się z monarchii na republikę, z otoku usunięto węzły dynastii sabaudzkiej, a w 1972 r., w związku z otwarciem drugiej fabryki AR pod Neapolem, znikł także napis Milano. W roku 1981 zrezygnowano z wieńca.
