Historia mojej Alfy - czyli jak kupiłem moją pierwszą Alfę

A więc było to tak:
Byłt rok 2005. Po sprzedaży poczciwego "Malucha" (przyznam była frajda bo był to mój pierwszy samochód), chciałem bardzo mieć Honę Civic coupe (przed liftem). No i z taką powierzoną misją mój sąsiad (blacharz i lakiernik) pojechał do Szwajcarii aby przywieść takie auto. Po poszukiwaniach dostałem info, że nie znalazł nic co by się nadawało. Dzień później przysłał mms'em zdjęcia dwóch samochodów. Była to własnie AR 146 2.0 TS i BMW 3 coupe 2.0. Długo nie zastanawiając się (nawet nie szukając opini na temat Alfy w necie) zdecydowałem się na nią (nie lubię BMW). Po prau dniach przyjechała.... Ja ją tylko zobaczyłem to się odrazu zakochałem (miłość od pierwszego wejrzenia :D ). I tak już zostało. Do dnia dzisiejszego jeździ ona razem ze mną :). Bardzo się cieszę, że to autko kupiłem :). Później "zaraziłem" Alfą mojego brata, brata ciotecznego, 2 znajomych, którzy kupili Alfę nawet moi rodzice polubili tą markę :).

To tak wyglądało w krótkim przekazie. A Wy jak wspominacie swoją pierwszą Alfę? Jestem ciekaw historii Waszych Alficzek :).

Pamietam swoja historie jakby wydarzyla sie wczoraj ;) Po wypadku w poczciwym Fordzie ktory sluzyl mi wiernie przez bardzo dlugi czas stwierdzilem ze czas na jakies nowe troche bardziej usportowione autko. W tym samym czasie kolega kupil sobie Alfke 145. Nie powiem bardzo mnie sie podobala lecz mialem w glowie te wszystkie teorie spiskowe na temat tej marki wiec nie bylem za bardzo chetny na jej zakup. Szczerze szukal czegos pokroju jak kolega wyzej Hondy lub Suzuki Swift z jakims malym oszczednym silniczkiem wlasciwie zeby ot tak sobie jezdzic. Pamietam ze kiedys w/w kolega podarowal mi kierownice Alfki zebym sie przejechal. Zmienilem zdanie ;) Poszukiwania czas nastal jednak z racji kieszeni studenckiej jakos troszke nie bylo mnie stac na 145 ;/ Wybralem sie na poszukiwania starszych modeli i ze wszystkich najbardziej spodobala mnie sie 33. Pamietam wszystkie telefony i odmowy w stylu "juz sprzedana" mialem ochote sie poddac. I wlasnie wtedy usmiechnal sie los do mnie. Zaraz pod granica ukrainska w Tomaszowie stala piekna czerwona Alfa Romeo 33 i sie do mnie usmiechala. Wiele nie myslac zadzwonilem zamowilem i pojechalem. Wrocilem szczesliwy jak nie wiem co pomimo kilku problemow na trasie (nie chciala np. odpalic w pewnym momencie) jestem do dzis zadowolony z podjetej decyzji. Pomimo wszystkiego nie bede mial serca zeby ja sprzedac. Wlozylem juz za duzo serca cierpliwosci i krwi przelalem co nie miara. Lecz jest ona. Moja Piekna. Moja Kochana. Dziewczyna jest o Nia zazdrosna. I tak ja bede Kochal ;D To jest jedyny moj samochod na ktory musze jeszcze spojrzec zanim wejde do domu ;)

Hehe, ładnie :). Fajnie się to czyta i odbiera gdy osoba (dla innch zwykła rzecz) mówi o samochodzie z uczuciem i o uczuciu :). Może ktoś jeszcze?

Któregoś dnia stwierdziłem, przydałby mi się jakoś nowy samochód. Cel był jasny, ma być o sportowej sylwetce, napędzie na tył, najlepiej ze skórzanymi siedzeniami i mieć to coś co sprawi, że jazda nim i samo patrzenie sprawi mocniejsze bicie serca. Zacząłem poszukiwania, przebijałem się przez oferty na allegro i otomoto przez 2-3 tygodnie. Patrzyłem na Mitsubishi 3000, Eclipse, Nissana 200SX, Fiata Coupe, Mazdę MX5, i parę innych modeli nawet nie biorąc pod uwagę Alfe. W końcu któregoś dnia przypadkiem trafiłem na ofertę z Gtv, która stała 50km ode mnie. Pomyślałem co mi szkodzi, przy okazji jechałem na zakupy za naszą zachodnią granicę więc umówiłem się z kobietą przez tel. Pojechałem w umówione miejsce, stoi, czekam (nie kobieta rzecz jasna), łypie na mnie tymi swoimi okrągłymi ślepiami. Serce zaczęło mocniej bić, wsiadłem do samochodu wiedząc, że to jest właśnie to czego chce. Nic się już nie liczyło, ani inne marki, ani jakieś niedociągnięcia powstałe w wyniku użytkowania i to że napęd na przód. Nie obchodziły mnie namowy kolego z którym byłem typu poczekaj, poszukaj innych, to jest dopiero pierwsza którą oglądasz pewnie trafi się jakaś lepsza. Po przejechaniu pierwszych 200m z tym wyjątkowym dźwiękiem silnika powyżej 4000obr/min nie było innej opcji jak kupno. Jak to się mówi, miłość od pierwszego wejrzenia. Jak już kolega wyżej napisał, pojawiły się nawet słowa, że bardziej kocham samochód niż dziewczynę z którą byłem :) Tak to jest z AR albo się je kocha i nie zważa na nic albo się nienawidzi a w moim wypadku powiedzenie że Alfę kupuje się sercem jest w 200% odpowiednie. Teraz nawet po ponad 2 latach posiadania tego samochodu za każdym razem wracając do domu musi być to ostatnie spojrzenie na nią z uśmiechem na twarz :D

Mój brat miał to samo, jak kupiłem AR to nie był przekonany, auto jak auto ale jak przez ostatni tydzień zrobił nią ponad 600km to stwierdził że to auto z tym silnikiem jest rewelacyjne i nie wyobraża sobie jak musi jeździć V6:) Niestety nic ciekawego blisko nie było a potrzebował auta na szybko, gdyby ktoś nie kupił przed nami to teraz na 99% jeździł by 155 1.8 8V:)
A ja kupiłem ot tak, oglądałem w pewnym przedziale cenowym aż w końcu trafiłem na AR. Myślałem o 164 ale że nie lubię dużych aut padło na coś mniejszego. 155 baaaaardzo mi się spodobała, padło na 2.0 8V bo po długiej lekturze nie miałem ochoty na zabawy z 16V a V6 ciężko znaleźć sensowne - teraz wiem że wybór był idealny a auto spełnia moje wymagania w 100%, biorąc też pod uwagę fakt że nie chciałem czegoś co na ulicy mija się średnio raz na minutę.
No i też kupowałem sercem bo mógłbym znaleźć lepszą, ale... urzekła mnie akurat ta a i ofert z tym motorem było bardzo mało więc się zdecydowałem i od razu po oględzinach zapłaciłem zaliczkę a wieczorem odebrałem auto. Może to ta czerwień rosso tak na mnie podziałała...:)

A u mnie historia zupełnie inna - moją Alfę kupiłam w ciągu 2 minut bez zastanowienia :P Otóż ja jeździłam sobie spokojnie vectrą i nie miałam w planach zmiany auta chociaż alfy zawsze mi się podobały - ot nie było takiej potrzeby. Ale brat akurat zmieniał i tak myśli, co tu kupić. To dobra siostra mu podsunęła alfę 156. Wiadomo wsiadł szał ciał kupił :D Szał szybko minął i po 3 miesiącach stwierdził, że to nie auto tylko.......i on to sprzedaje, bo chce audi ( cóż każdy lubi co innego - teraz śmiga A6 2,5 w dieslu i chyba to go kręci :). Tego było za dużo, żeby sprzedawać alfę z rodzinnego domu dla jakiegoś audi ;) Więc w ciągu 2 minut moja lalka zmieniła właściciela :D Decyzja zupełnie spontaniczna, bez namysłu, oglądania czy wymyślania - kasa na stół i kluczyki do ręki :) Swojej decyzji nie żałuję, chodź mam kapryśną Bellę - w kółko chce nowe buciki, torebkę czy sukienkę - ale dwóch takich jak my nie ma w tej galaktyce :P Nie licząc innych alfistek w swoich samochodach :D Jak to mówią miłość to jest miłość i tyle :)

Ja wcześniej jeździłem Lybrą i za cholere nie chciałem jej sprzedać. Dbałem, chuchałem itp. Pewnego dnia znowu wyskoczyła korozja na progach i mierka sie przebrała. Szukałem nowego auta i upatrzyłem sobie Thesis. Niestety kobieta moja kochana powiedziała że do Thesis ona nawet nie wsiądzie bo to brzydkie auto. No i znajomy akurat miał 2 alfy po lifcie (SW i Berlina), u siebie w Lancia Team. Pojechalismy, kobieta zatwierdziła wygląd i wybralismy starszego ale mocniejszego i z mniejszym przebiegem sedana. Po tygodniu ja odjechałem Alfą zostawiając w Łodzi swoją Lyberkę.

Ja o Alfie myślałem długo bo od 5 lat, ale nie było mnie stać. Życie studenckie pozwoliło mi kupic tylko solidny rower. Nadarzyła sie okazja wyjazdu i zarobienie kasy. Wykorzystałem sytuacje, wróciłem z kasą i zacząłem poszukiwania. Powiem wam, że zacząłem przegladać po przyjeździe BMW E36 w Coupe (jedyna marka niemiecka jaka mi sie podoba) Były akurat dwie w okolicy. Ale jak zobaczyłem w jakim sa u nas stanie i ile tego jest... masakra. Obejrzałem dwa modele na miejscu i odpuściłem. Większośc tych aut to padła ;/ w dodatku na mase tego jak Golfów. Powiedziałem Nie. Zaczęły się rozmyslenia czy brać sedan czy jakąś Alfe coupe. wiele nocy nieprzespanych. Znalazłem obecna któregos dnia na allegro w Poznaniu. Pojechałem z kolega pociągiem o 6rano w niedziele (24 listopad 2009). (Dzień wcześniej miałem wesele u mojego przyjaciela :D )Jak ja na miejscu zobaczyłem - zakochałem sie. Mimo kilku mankamentów kupiłem ją. Spowrotem 600km bez mapy bez GPS wrócilismy bez problemu. Była to pierwsza alfa w jakiej siedziałem i jaką oglądałem. Nie żałuje decyzji. Następna też będzie AR. Ale teraz może jednak coupe :D

Swoją Alfę kupiłem od kolegi, który musiał wyjechać do Irlandii. Nigdy nie myślałem o kupnie Alfy Romeo jednak ten model (146) ciekawie wyglądał i miał dobrą cenę. Szybko się zakochałem jednak nie wiedziałem, że dobra cena w przypadku Alfy oznacza jedno... PROBLEMY! Nawet nie chce mi się pisać co wymieniłem w belli bo strasznie dużo by tego było ale było na prawdę warto. I tak minęło już 6 lat i nawet nie myślę o odsprzedaży... no chyba że zamienię na 166 :). Niedługo Alfa dostanie nowy lakier.

Witam,

Tak jak w temacie co was skłoniło do takiej decyzji :) ja się wypowiem jutro albo pojutrze ( jak znajdę czas )

Pozdrawiam :):):):)